احادیثی گهربار از امام علی (ع)
احادیثی گهربار از امام علی (ع)
حدیث (1)
چه خوب است که تمام صحبتها و سخنان شما ذکر خدا و قرائت قرآن باشد؛ که چون از پيامبر پرسيدند: در نزد خدا کدام عمل برتر است؟ فرمودند: قرائت قرآن و اينکه در حالی بميری که زبانت به ذکر خدا مشغول باشد!
منبع: الحياة،جلد 2،صفحه 113
حدیث(2)
اي کسی که بهشت می خواهی! چه اندازه خوابت طولانی و مرکبت کند است! و ای گريزان از دوزخ! چه تند به سوی آن مرکب ميرانی و خود را چه زود در آن می پرانی! به اين گورها بنگريد که در انتظار شمايند! چرا من بدن های شما را آباد و دل های شما را ويران می بينم؟! به خدا سوگند اگر چشمتان ببيند آنچه را که بايد ببیند و آنچه را که به سوی آن روان است، هر آينه می گویيد: ای کاش به دنيا باز می گشتم و آيات پروردگار خود را دروغ نمی شمردم!
منبع: تحف العقول،صفحه 208
حدیث(3)
تعجبّ مى کنم از کسى که اوّلش قطره اى آب ترش شده و عاقبتش لاشه اى متعفّن و بدبو خواهد بود و خود را ظرف فضولات قرار داده است؛ با این حال متکبّر و خودبزرگ بین است!
منبع: وسائل الشّیعه،جلد 1،صفحه334
حدیث(4)
همانا بر شما از دو چیز مى ترسم: درازى آرزو و پیروى هواى نفس؛ امّا درازى آرزو سبب فراموشى آخرت شود و امّا پیروى از هواى نفس، آدمى را از حق باز دارد.
منبع: بحارالانوار،جلد 2،صفحه 48
حدیث(5)
سزاوار نیست که بنده خدا، در دوران زندگى به دو خصوصیّت اعتماد کند و به آن دلبسته باشد؛ یکى عافیت و تندرستى و دیگرى ثروت و بى نیازى است؛ زیرا چه بسا در حال صحّت و سلامتى مى باشد، ولى ناگهان انواع مریضى ها بر او عارض مى گردد؛ و یا آن که در موقعیّت و امکانات خوبى است، ناگهان فقیر و بیچاره مى شود؛ پس بدانیم که دنیا و تمام امکانات آن بى ارزش و بی وفا خواهد بود و تنها عمل صالح، مفید و سودبخش است.
منبع: بحارالانوار،جلد ۶۹،صفحه ۶۸
حدیث(6)
با طلب آمرزش، معطّر و خوشبو شوید تا بوی بد گناهان، شما را رسوا نکند!
منبع: بحار الأنوار،جلد 6،صفحه 2
حدیث(7)
براى ریاکار سه نشانه است:
1-در تنهایی، کسل و بى حال است؛
2-در بین مردم، سرحال و بانشاط است؛
3-هنگامى که او را تمجید و تعریف كنند، خوب و زیاد کار مى کند و اگر انتقاد شود،
سستى و کم کارى مى کند.
منبع: تنبیه الخواطر،صفحه ی ۱۹۵
حدیث(8)
بدترین شما کسانی هستند که سخن چینی می کنند و میان دوستان جدایی می افکنند و برای افراد پاکدامن، عیب جویی می کنند.
منبع: اصول کافی٬جلد٢،صفحه ٣۶۹
حدیث(9)
تهيدست، فرستاده ي خداست؛ كسی كه او را محروم كند، خدا را محروم كرده و هر كه به او ببخشد، به خدا بخشيده.
منبع: نهج البلاغه،حكمت 304
حدیث(10)
بر کسانی که گناه ندارند، و از سلامت دین برخوردارند، سزا است که بر گناهکاران و نافرمانان رحمت آرند، و شکر این نعمت بگزارند، چندان که این شکرگزاری آنان را مشغول دارد، و به گفتن عیب مردمان وانگذارد.
نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خ۱۴۰، صص۱۳۶-۱۳۷
منبع:40hadithenab.blogfa.com